يوه توره مېږ ه وه، يوه ورځ يې سر کښته اچولئ وو په خپل څړ لګيا وه . کله چي يې سر را پورته کړ ګوري چي له رمې او شپانه څخه ډېره ليري پاته سوې ده . په دغه وخت کي يو وږئ لېوه د ميږي خوا ته را روان دئ او سترګي يې داسي ښکاره کېدلې لکه د سرو وينو ډک جامونه، د لېوه په ليدلو سره ميږي وويل : ”ښه ښه سلام عليکم”، لېوه خپل غاښونه وچيچل، په ډېر غرور يې وويل : ” سلام”، خپلي خبري يې داسي پيل کړې :
” دلته څه کوې؟ خبره نه يې چي دغه ملک يا سيمه ماته د نيکه څخه په ميراث کي را پاته ده؟ دا چي ته دلته بې پوښتني راغلې يې نو زه به دي هم وخورم.»
مېږه پوه سوه چي له سختي ستونزي يا مرګ سره مخ سوه نو خيال او فکر يې وکړ چي داسي څه وکړي چي له مرګ څخه ځان و ژغوري . تر ډېر غور وروسته يې لېوه ته وويل :
”رښتيا خبره داده چي زما باور نه راځي چي دغه سيمه به تا ته د خپل نيکه څخه په ميراث در پاته سوې وي . د دې د پاره چي زما باور راسي نو ښه به دا وي چي له ما سره زيارت ته ولاړ سې . کله چي دي پر زيارت لاس کښېښود او قسم دي و کړ نو خبره به سپينه سي چي دغه سيمه ستاسو ده ياني په زيارت به لوړه وکړې .»
لېوه ګومان وکړ چي مېږ خو ډېره ناپوهه ده نو پرېکړه يې وکړه چي ځه ور سره ولاړ به سم بيا به يې تر هغه وروسته وخورم . دواړه د زيارت پر لور روان سول، لېوه او مېږ هغه ځای ته و رسېدل چي هلته د رمې سپی ويده وو .
مېږي لېوه ته وويل : ” لېوه وروره ! زيارت دلته دئ، اوس نو کولای سې چي لوړه وکړې چي دغه سيمه ستا د نيکه ده.» کله چي لېوه لاس پر ونه کښېښود چي قسم وکړي، نو سمدستي سپی د خوبه راويښ سو، ورو ورو لېوه ته ور نيژدې سو غوټه يې باندي ووهله لېوه يې تر ستوني ونيوئ او مېږه د مرګ څخه و ژغورل سوه .
ترتيب کوونکی : عبدالعلي رسولزاده
منبع: www.pashto.se ، د ۲۰۱۷ کال د فبرورۍ لومړۍ نېټه
د کاپي کولو په صورت کي د منبع او د بشپړ لينک زیاتول حتمي دي.
**************************************************
غوره ټېګونه:
**************************************************
هيله: لطفا زموږ سره مرسته وکړئ او راته د ماشومانو لپاره خپل نکلونه او اشعار راولېږئ. که غواړئ زموږ سره تماس ونيسئ نو پر دغه جمله کليک وکړئ.